Dariusz Domagalski, "Aksamitny dotyk nocy"
Dariusz Domagalski, Aksamitny dotyk nocy, [Fabryka Słów] Lublin 2009.
Kup Aksamitny dotyk nocy w niskiej cenie!
Konflikt polsko-krzyżacki narasta. Sytuacja opisana w pierwszym tomie powieści pt. Delikatne uderzenie piorunazaczyna się komplikować. Wszystko wskazuje na to, że wojny się nie uniknie. Wojska polskie odzyskują Bydgoszcz. Obie strony decydują się jednak na sąd polubowny, który pod przewodnictwem czeskiego króla ma się odbyć w Pradze. W tym wypadku okaże się, że sztuka dyplomacji, nawet w pozornie przegranej sytuacji, może okazać się potężnym orężem. Oczywiście polityka to cała sieć różnorakich zależności. Fabuła książki jest wielowątkowa i autor co rusz przenosi nas w różne miejsca i sytuacje. Dowiadujemy się co się dzieje w sypialni Anny Cylejskiej, obserwujemy zarówno wielkich tego świata, jak i krakowskie prostytutki. Widzimy knowania szpiega N.S. Armana, plany Jagiełły i von Jungingena. Polityka to dyplomacja, sztuka słowa, oręża, uprawia się ją w bitwie i w łóżku, czasami także to sztylet wbijany w plecy władców. To wszystko pokazuje nam Dariusz Domagalski.
Cykle mają to do siebie, że są nierówne. Jedna część jest lepsze od drugiej, często te kolejne mają już słabszy poziom, jakby autorom brakowało pomysłów. Jednak Dariusz Domagalski jest wyjątkiem. Zarówno pierwsza, jak i druga część stoją na tym samym, wysokim poziomie. Dalej obecny jest też wątek kabaliczny, choć jakby troszeczkę schodzi na dalszy plan. Natomiast poprzez plastyczność języka, jak i wielość szczegółów historycznych czytelnik ma wrażenie przebywania w środku akcji, może oglądać wszystko jakby działo się to obok niego. Język jest często stylizowany na średniowieczny, co utrudnia płynną lekturę, ale nadaje jej smaczku. Dodatkowym atutem jest opisywanie akcji z różnych punktów widzenia. W ten sposób czytelnik patrzy na wydarzenia jakby z lotu ptaka, widząc to co często niedostrzegalne jest dla samych bohaterów.
Trudnością w czytaniu są przypisy. Wiele razy przerywałem lekturę, żeby spojrzeć na tył książki i odkrywałem, że przypisy są żywcem skopiowane z pierwszego tomu. Nie każdy oczywiście będzie pamiętał ich treść, jednak przerywanie akcji, aby dowiedzieć się kim jest Jagiełło wydaje się niepotrzebne. Chętnie zaglądałem tam w pierwszym tomie, dowiadując się wielu ciekawych rzeczy, w drugim zaczęły mnie lekko irytować.
Książkę warto przeczytać. Szczególnie spodoba się oczywiście fanom mieszanek fantasy i historii, jednak powinna być interesująca także dla tych, którzy generalnie mają do fantasy pewien dystans.
