Pełna ironii opowieść nie zostawia suchej nitki na rodzicach, wrogich ugrupowaniach i ich członkach oraz na samym procesie ewolucji poszczególnych kultur.
Piotr Sender – Urodzony 1990 roku w Olsztynie. Inżynier Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki w Gdańsku. Mieszkaniec Trójmiasta i Giedajt – małej, podolsztyńskiej wioski, z którą związany jest sercem. Debiutował w 2011 roku melancholijno-ironiczną książką „Bóg nosi dres” wydaną nakładem wydawnictwa Replika. Jego opowiadania były publikowane w periodykach internetowych Qfant i Esensja. Stypendysta Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego w dziedzinie literatury. W wolnym czasie gotuje, czyta i pisze.
Gdańsk roku 2011. Michał, pseudonim Biały, jest młodym mężczyzną, który porzucił edukację i pracę na rzecz skinhead’owego zespołu „Pomruk 88”, który tworzy wraz z przyjaciółmi. Żyje na koszt rodziców, szlaja się po mieście, pali, pije i głównie przesiaduje w klubie o nazwie „Zoo 54:3”. Jego nazistowska ideologia przemawia przez niego na każdym kroku. Biały, wraz z kolegami, manifestuje swoje hasła „czystej rasy”, szczerze gardzi każdym napotkanym na drodze punkiem i wiedzie życie dosyć hardkorowe.
Marta zaś, jest piętnastoletnią uczennicą, która czuje się nieco zagubiona w otaczającym ją świecie. Wiedzie dole bardziej samotną. Jest skryta, cicha i nieśmiała. Posiada też mocny pociąg do papierosów Malboro, które zdecydowanie ceni sobie najbardziej. Pewnego dnia, nieco przypadkiem, wkręca się w towarzystwo grupy punków. Coraz śmielej nastawia się do życia, imprezując w plenerze i pijąc tanie wino ze znajomymi. Wkrótce daje się ponieść niespodziewanemu zauroczeniu, którym darzy starszego od siebie Arka.
Wojna między dwoma ugrupowaniami od zawsze jest ważnym elementem dla Michała. Marta nie jest do końca przekonana, czy w pełni może oddać się anarchistycznej ideologii, gdyż nie do końca widzi w niej sens. Prowadzona jednak przez chłopaka, wpada w sam wir wojny skinheadów i punków. Michał, który powoli zaczyna rozmyślać nad swoim życiem, dochodzi do wniosku, że czas dojrzeć. Tragiczne wydarzenia z Gdańskiej manifestacji łączą dwójkę całkiem odrębnych osób. Rodzi się między nimi dziwna więź, która z czasem przeradza się w coś naprawdę dobrego.
Punkhead jest drugą książką młodego, obiecującego autora. Niezwykłe jest, że w Polsce kryją się tacy utalentowani ludzi, którzy w takim wieku piszą naprawdę niezłe dzieła. Książka jest bardzo aktualna, pokazuje nam świat dzisiejszej młodzieży, ani na chwilę nie upiększając ich wizerunku. Powieść Sendera sama w sobie nieco ośmiesza zatroskanych rodziców, którzy nie mają wpływu na swoje pociechy. Dzieło obnaża wszystkie wady ślepego dążenia w głąb swojej ideologii. Owszem, każdy ma prawo utożsamiać się jakimś nurtem, zadawać się z kim chcę oraz słuchać muzyki, jaka mu się podoba. Jednak czy warto walczyć do krwi o takie cele? Czy na pewno to, jak się ubieramy, stanowi słuszny powód do nienawiści? Autor zadaje nam pytanie, czy w całym dzisiejszym chaosie jest miejsce na zwyczaje, szczere przyjaźnie czy uczucia?
Książka bardzo fajnie pokazuje nam świat poszczególnych subkultur, obnaża przed nami nieco brutalne realia współczesnych nastolatków. Niemniej w powieści Sendera jest też miejsce na narodziny czegoś nowego, na powiew świeżej przyjaźni. Mimo smutnej otoczki, dostajemy także szczęśliwe zakończenie. Serdecznie polecam!
