Sylwia Chmiel
Kocham Książki: Witamy! Polacy coraz mniej czytają. Co więc panią podkusiło, aby pisać książki?
Sylwia Chmiel: Pisanie od dawna było dla mnie „wentylem bezpieczeństwa”, ucieczką od problemów dnia codziennego. To mój sposób na życie. To prawda, w Polsce trudno sprzedać książkę. Wciąż powstają nowe wydawnictwa, autorzy pojawiają się jak grzyby po deszczu. Który z nich jest dobry, a który beznadziejny? Zbyt wiele nowych nazwisk, publikacji, a za mały przepływ informacji….
KK: Pisze pani zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Które książki woli pani pisać?
SC: To są rzeczy nieporównywalne. Zupełnie inaczej pisze się dla maluszków niż dla dorosłego odbiorcy. Odmienna tematyka, inne słownictwo, styl. Pisanie tekstów dla różnego odbiorcy sprawia mi ogromną frajdę. Nienawidzę rutyny, sztywnego trzymania się utartych reguł i wszelkiego „szufladkowania”.
KK: Książki da dzieci są dosyć nietypowe, bo zawierają podpowiedzi jak je czytać. Mogła by pani szerzej coś o tym powiedzieć?
SC: Zarówno Miś Gabryś i przyjaciele jak i Rymowanki Cezarego to publikacje logopedyczne. Teksty zawierają ćwiczenia artykulacyjne oraz dużo liczbę wyrazów dźwiękonaśladowczych, które doskonale ćwiczą cały aparat mowy: oddychanie, fonację (głos), prozodię (melodię, akcent i rytm mowy), słuch fonematyczny, sprawność i koordynację narządów mowy, artykulację. Opowiadania czyta osoba dorosła o nienagannej dykcji stanowiącej dla dziecka wzorzec. W przypadku, gdy dziecko nie potrafi powtórzyć po niej któregoś z ćwiczeń, prezentuje ona w lustrze właściwy układ artykulatorów.
KK: Książki dla dzieci są proste, ale widzę, że dla ich wytłumaczenia potrzeba słów zupełnie spoza dziecięcego słownika! Przejdźmy więc na grunt, który może okazać się prostszy. Tydzień z życia kobiety jest książką dla dorosłych. Czy zawiera elementy biografii? Jakie?
W każdej książce jest trochę prawdy, trochę fikcji. Rzeczywistość miesza się ze światem wyobraźni. Proszę pamiętać, że główna bohaterka Tygodnia z życia kobiety występuje pod dwoma postaciami: Partycja – to młoda studentka ucząca historii w Gimnazjum dla dorosłych oraz Anna – dziewczyna żyjąca w czasach średniowiecza. Mam w sobie coś z Patrycji, coś z Anny. Mieszka we mnie miś Gabryś, odwiedza mnie zając Cezary… Spotykam Kasztanka i Urwiska. Wszyscy bohaterowie mieszkają we mnie!
KK: Tydzień wydała pani jako ebook. Woli pani książki elektroniczne czy tradycyjne?
SC: Zdecydowanie wolę tradycyjne książki!
KK: Dlaczego więc zdecydowała się pani na ebook?
SC: Wysłałam teksty do wydawnictwa Nowy Świat. Po kilku dniach skontaktował się ze mną znany i szanowany polski poeta, eseista Pan Maciej Cisło proponując e – wydanie Tygodnia z życia kobiety. Zgodziłam się praktycznie bez wahania. Wyznaję zasadę: lepszy e book w dobrym, poważanym wydawnictwie, niż książka papierowa wydana przez firmę „Kogucik”. Jednak wydając moją nową książkę będę walczyć o normalną, papierową wersję. Ebook to nie to samo…
KK: Ciężko jest napisać książkę?
SC: Nie. Pisać książki jest stosunkowo łatwo, ale je sprzedać to jest dopiero sztuka! Ludzie boją się książek nieznanych autorów: „Sylwia Chmiel? A kto to taki?” Potrzeba dużo czasu i naprawdę dobrej reklamy, aby czytelnicy mogli mnie poznać.
KK: Co dalej? Jakieś plany pisarskie?
SC: Pracuję nad powieścią dla kobiet. Moja główna bohaterka to dziewczyna niesamowicie energiczna, wesoła i zwariowana. Czytelnik śledząc losy tytułowej Weroniki, ma się dobrze bawić i czerpać radość z lektury. To będzie lekka, pogodna książka. Oczywiście nie będę uciekać również od problemów, jednak wszelkiego rodzaju bolączki dzięki humorystycznym uwagom i opisom stracą swój przygniatający ciężar. Życie często bywa paskudnym kpiarzem i nie należy traktować go śmiertelnie poważnie.
KK: Dziękujemy za poświęcony nam czas i życzymy wielu sukcesów!
6 marca 2012 kończy się głosowanie internautów na ebook 2011 roku. Zapraszamy do głosowania na Tydzień z życia kobiety http://ebookroku.pl/tydzien-z-zycia-kobiety-sylwia-chmiel/
