Wow! The one-hundred episode is here! Two years ago I would have thought it was impossible. Let me thank you for being with me! Enjoy listening! 🙂
Transcript
Cześć! Co u was słychać? Witajcie w kolejnym podcaście “Polish with John”. Nazywam się Jan Oko i chcę Wam pomóc w nauce języka polskiego.
Jak ten czas leci! Dwa lata temu, w sierpniu 2018 roku wystartował mój podcast Polish With John. Od tego momentu prawie co tydzień tworzę nowy odcinek. Od dwóch lat mogę się z Wami spotykać i pomagam Wam uczyć się polskiego. Patrzę na statystyki i moje podcasty zostały pobrane ponad sto tysięcy (100 000) razy! Aż trudno mi w to uwierzyć! Niektórych z Was znam. Niektórych z Patreona, niektórych z Facebooka.
Na serwisie Patreon jesteście ze mną i wspieracie finansowo. Od długiego czasu jest ze mną Luke Ranieri, który sam tworzy świetne materiały do nauki łaciny. Jest też Artion z Russian Progress, który pomaga uczącym się języka rosyjskiego. Są ze mną także moi uczniowie, m. in. Trev, który ma swój kanał na Youtubie, gdzie po angielsku dzieli się swoimi spostrzeżeniami o Polsce i Polakach. Oczywiście wszystkie kanały zalinkuję Wam w opisie podcastu.
Przy okrągłych rocznicach często przychodzi nam w Polsce do głowy piosenka ze starego serialu pod tytułem Czterdziestolatek. Był to serial komediowy, bardzo popularnych w czasach PRL. Pierwszy odcinek wyemitowano 16 maja 1975. Tytułowy bohater jest inżynierem i nazywa się Stefan Karwowski. Taką piosenką zaczyna się każdy odcinek tego serialu.
Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień,
Już bliżej jest niż dalej, o tym wiesz.
Czterdzieści lat minęło, odeszło w cień,
I nigdy już nie wróci, rób, co chcesz.
Skąd wzięło się te czterdzieści lat? Chodziło o pokazanie życia w jego połowie, w czasie kryzysu wieku średniego. Główny bohater próbuje znów poczuć się młodym, a przez to znajduje się w wielu zabawnych sytuacjach. Oglądając ten serial możecie trochę zobaczyć jak wyglądał PRL, ale pamiętajcie, że jest to obraz niezupełnie prawdziwy, ulepszony, wszystko jest pokazane tak, aby lepiej wyglądało niż w rzeczywistości.
Wracam do was, bez których nie warto by było robić tego podcastu! Na Facebooku często widzę Andrija z Ukrainy i Alexa z Kenucky. Andrij i Alex, lajkujecie chyba każdy mój post! Dziękuję Wam za to! Alexowi obiecałem podcast o Lalce i mam nadzieję, kiedyś go w końcu zrobić. Jest też Andrej, który też pochodzi z Ukrainy i przez jakiś czas pisaliśmy do siebie na Facebooku. Z Facebooka wiem, że podobają się Wam podcasty o historii, więc na pewno będę takie robił.
Chcę też podziękować moim uczniom, szczególnie Ryszardowi z Wielkiej Brytanii, który ze mną zaczynał przygodę z polskim, a z którym dalej się spotykamy na lekcjach. Ryszard prowadzi ciekawego bloga o uczeniu się języków obcych – Polyglossic. Jeśli znacie język angielski, to znajdziecie tam wiele ciekawych artykułów. Na Italki miałem już prawie 800 lekcji! Spotkałem i spotykam tam fantastycznych uczniów i was wszystkich serdecznie pozdrawiam. Uczą się ze mną między innymi Emy z Kanady, Rodrigo z Kolumbii, Mark z Anglii, Samuel z Katalonii, Phil z Niemiec, Ciekaw jestem co słychać u moich dawnych uczniów, między innymi Gellerta z Węgier, Thali z Brazylii czy Leona z Izraela. Jeżeli słuchacie tego podcastu, dajcie znać co u was słychać!
A skoro lubicie historię, to na pewno będę z Wami wracał też do Lwowa, mojego ukochanego miasta. Obecnie Lwów znajduje się na terenie Ukrainy, ale jest to niezwykle ważne miasto dla polskiej historii i przez wieki był jednym z centrów polskiej kultury. Wielu znanych Polaków pochodziło ze Lwowa. Jedną z bardzo charakterystycznych cech tego miasta był lwowski bałak, który bardzo mi się podoba. Można go ciągle usłyszeć w przedwojennych piosenkach, takich jak Łyczakowskie Tango, które w latach trzydziestych dwudziestego wieku wykonywał zespół Chór Dana. To kto wybierze się ze mną do Lwowa? Kto ze mną będzie chciał hulać po tym pięknym mieście?
Hulaj, braci, fajnu
Gdy harmonia gra
Bier baby pód pachi
Bóg ci zdrowi da
Wszendzi, braci, hulaj
Gródyk, Kliparów
Po sali katulaj
Ni ma, jak nasz Lwów
Szpanuj graby, kryj pazury
Trzymaj fasun swój, jak szpic
Drogi nasz “ta joj” śpiwaj
Lwów, ta Lwów, a reszta pic!
O lwowskim bałaku będę musiał zrobić kiedyś osobny odcinek, bo to moim zdaniem bardzo ciekawy temat.
Na pewno nie wymieniłem Was wszystkich z Patreona, Facebooka, Twittera czy Italki. W momencie, gdy nagrywam ten podcast mam akurat problem z zalogowaniem się na Patreon, a chciałem was wszystkich wymienić, którzy tam jesteście. Mam nadzieję, że uda się innym razem. Uczniów miałem i mam bardzo dużo, więc też nie miałem jak wymienić wszystkich.
Chciałbym was lepiej poznać. Zapraszam do pisania na Facebooku, na fanpage’u Polish with John. Może nie zawsze dużo odpowiem, bo nie zawsze jest czas. Jednak, jeżeli dacie znać co Wam się podoba, co byście chcieli usłyszeć w kolejnych podcastach.
Myślałem też transmisjach na żywo, tak, żebyśmy mogli lepiej się poznać, żebym mógł odpowiedzieć na ewentualne wasze pytania. Co wy na to? Myślę, że można by zrobić transmisję na żywo na Youtube. Może jakieś Q&A, czyli sesję pytań i odpowiedzi?
Dziękuję Wam bardzo za ten odcinek. Zapraszam na mój blog ioannesoculus.com albo polishwithjohn.com. Będę wdzięczny za wsparcie mnie na serwisie Patreon. Tym którzy już to robią, serdecznie dziękuję! Trzymajcie się zdrowo i trzymam za was kciuki! Do usłyszenia!
You can download the transcript as a pdf file: Polish with John #100 Sto odcinków minęło! [A2]
In the podcast, I used Sour Tennessee Red by John Deley and the 41 Players; source: https://www.youtube.com/audiolibrary/music (attribution not required).
songs quoted: Chór Dana – Tango Łyczakowskie (Leon Haar / Zygmunt Haar) 1936); Andrzej Rosiewicz – Czterdzieści lat minęło
