Aneta Jadowska (ur. 14 sierpnia 1981 r. w Radomsku) — doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest autorką, której nie interesują małe wyzwania. Jak sama twierdzi, skoro już spełnia swoje olbrzymie marzenie o pisaniu, nie ma powody by w jakiś sposób się ograniczać. Pisarka nie lubi bezczynności i nudy, więc kończąc pracę nad serią o Dorze już obmyślała kolejny pomysł na powieść. Czyta wszystko, co wpadnie jej w ręce, uwielbia seriale kryminalne i muzykę rockową.
Jadowska przebiła się ze swoimi książkami na pierwsze miejsce bestsellerowych półek nagle i bez zapowiedzi. Pamiętam dokładnie premierę Złodzieja Dusz (jeszcze w starej oprawie graficznej), a nim się obejrzałem powstała cała seria o Dorze Wilk. Nawet nie miałem okazji jeszcze w pełni przeczytać całej heksalogii, a na horyzoncie pojawia się kolejne dzieło ze świata Wiedźmy — antologia Ropuszki. Skusiłem się na opowiadania o Dorze, bo choć są powiązane z główną fabułą serii, to można je czytać bez znajomości poprzednich tomów. Tak oto właśnie jestem świeżo po lekturze i muszę przyznać, że sięgnę po sześcioksiąg o wiele szybciej, niż sądziłem!
Nowa książka Anety Jadowskiej to 14 opowiadań fabularnie toczących się w świecie policjantki-wiedźmy, Dory Wilk, która posiadając swoje magiczne umiejętności balansuje pomiędzy Toruniem, a jego równoległym, czarodziejskim odpowiednikiem — Thornem. Jak mówi sama autorka, dla niej historia nigdy się nie kończy. Nawet po ostatniej kropce na ostatniej stronie heksalogii coś musi się dziać! Wynikiem właśnie takiego niezaspokojonego apetytu oraz ciekawości jest właśnie owa antologia. Historie, której znajdują się w Ropuszkach, są poniekąd związane z główną fabułą serii, niemniej bez problemu można się z nimi zapoznać nie czytając poprzednich utworów Jadowskiej. Opowiadania są rozwinięciem wspomnianych w cyklu wątków albo opowiadają o losach pobocznych bohaterów, którzy tylko na chwilę pojawili się na kartach powieści. Na przykład tekst która rozpoczyna antologię, czyli Szatański pierwiosnek — historia prawdziwa obszernie pokazuje okoliczności poznania czarta Leona i nastoletniej panny Wilk. Poza tym policjantka wspomina pewną tajemniczą sprawę, przez którą skłócona jest z miejscową watahą wilkołaków. Na pytanie o powody konfliktu właśnie Ropuszki udzielają odpowiedzi. Takich opowieści jest jeszcze kilka, reszta to całkowicie osobne historie, w których zresztą nie zawsze Dora gra pierwsze skrzypce.
Podsumowując powiem, że opowiadania są bardzo wciągające, pomysłowe i z pewnością obowiązkowe dla fanów heksalogii. Nie zawsze takie dopowiedzenie skończonej już serii czy chociażby powieści jest dobrym zabiegiem: często takie nagłe, nieprzemyślane kontynuacje psują wizerunek całości. W tym wypadku jednak dzieje się absolutnie odwrotnie i antologia spełnia swoje zadanie w stu procentach – stanowi kontynuację trochę z innej beczki, ale wciąż bardzo udaną. W dodatku lekki i ciekawy styl Jadowskiej sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Gdzieniegdzie okraszone humorem opowiadania, występujący na kartach bohaterowi czy luźne i barwne historie tworzą ze zbioru niezwykle interesujące dzieło. Ci, którzy pokochali Dorę, z pewnością będą się dobrze bawić przy lekturze. Z kolei czytelnicy, którzy jeszcze wahają się, czy po książki sięgnąć, na pewno po Ropuszkach zyskają na nie większy apetyt. Zdecydowanie polecam!
