Camila Läckberg, “Latarnik”
Kolejna odsłona przygód jednego z głównych bohaterów Camili Läckberg – policjanta Patricka Headstroma. Mężczyzna musi zmierzyć się z życiorysem zmarłego Matsa Sverina, człowieka który pod przykrywką pozytywnej, lubianej osobowości skrywa wiele tajemnic.
Camila Läckberg, Latarnik, [Czarna Owca], Warszawa 2013
Jean Edith “Camilla” Läckberg Eriksson (ur. 30 sierpnia 1974 w Fjällbace) – szwedzka autorka powieści kryminalnych, z wykształcenia ekonomistka. Jest absolwentką Akademii Ekonomicznej w Göteborgu. Głównym hobby pisarki jest gotowanie. Napisała książkę kucharską pt. Smaki z Fjällbacki. Kryminalne powieści Läckberg rozgrywają się w miasteczku Fjällbacka, jej rodzinnej miejscowości, położonej na zachodnim wybrzeżu Szwecji.
Latarnik jest drugą powieścią autorki jaką miałem okazje czytać. Na pierwszy ogień wziąłem Zamieć śnieżną i woń migdałów, której to recenzje możecie znaleźć tutaj. Podczas lektury jednak brakowało mi ogólnego zainteresowania. W tym wypadku jednak, jest nieco lepiej i być może będę częściej sięgał po skandynawskie kryminały!
Akcja powieści zaczyna się bardzo tajemniczo. Podczas jednej z ciepłych, letnich nocy młoda kobieta nieco panicznie wsiada do swojego samochodu. Ewidentnie przed kimś ucieka, czuje się niepewnie, w dodatku ma całe dłonie we krwi z niewiadomych dla czytelnika powodów. Kobieta udaje się na wyspę Gråskär razem ze swoim malutkim synem. Całej sytuacji towarzyszy ogólny dramatyzm, więc książka rozpoczyna się z dużym impetem, godnym dobrego kryminału. Tak kończy się pierwszy rozdział. Następnie poznajemy Matsa Sverina, bogatego, lubianego przez wszystkich szefa gminnego wydziału finansów, który wraca po latach do swojej rodzinnej wioski Fjällbacki. Nie zabawia jednak tam długo, gdyż po kilku dniach zostaje znaleziony martwy. Sprawą zajmuje się nie kto inny jak inspektor Patrick Headstrom, policjant którego Läckberg zatrudniła już nie jeden raz. Będzie on musiał podołać zagadce śmierci człowieka, który na pierwszy rzut oka nie posiadał żadnych wrogów. Po dokładnym prześwietleniu jego przeszłości okazuje się, że mężczyzna nie jest taki święty, na jakiego wygląda. Skrywa on bowiem wiele tajemnic, a niektóre z nich doprowadzą komisarza aż do wspomnianej już na początku wyspy Gråskär, na której, jeżeli wierzyć tamtejszej ludności, mieszkają duchy zmarłych osób, które mają niedokończone sprawy wśród żywych. Co łączy tajemniczą wyspę z morderstwem oraz kobietą z pierwszego rozdziału? Prawda będzie na pewno wstrząsająca…
Autorka książki świetnie buduje napięcie. Stwarza bardzo ciekawy obraz swojego miasta Fjallbace, które na kartach powieści jest nieco mroczne, mentalnie zniszczone kryminalnymi zagadkami. Dlatego cała akcja, której przyświeca tajemniczy klimat i miasta i wyspy, staje się jednocześnie równie zagadkowa i pozwala czytelnikowi z każdą następną kartką zagłębiać się w historię coraz bardziej i bardziej. Dzieje się tak, gdyż fabuła sama w sobie jest bardzo dynamiczna, toczy się swoim przyzwoitym tempem co praktycznie nie pozwala czytelnikowi na jakąkolwiek nudę.
W powieści równoległe toczą się obok siebie dwa wątki. Mamy oczywiście na pierwszym planie całą historię morderstwa Matsa Sverina, ale autorka daje duże pole do popisu osobistemu życiu słynnego policjanta. Headstrom boryka się z trudnościami; zbyt wczesnym powrotem do służby czy problemami zdrowotnymi Eriki. Przez to całą fabułą wypełniona jest emocjami, które targają głównymi bohaterami. Dodaje to kolorystyki całości, zapobiega znużeniu śledztwem, które w tym przypadku jest niestety nieco przewidywalne – nie sztuką domyślić się rozwiązania dosyć wcześnie. Poza tą drobnostką, która w sumie nie jest nawet minusem, nie ma się do czego przyczepić. Powieść Läckberg czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Łatwy styl pióra pozwala czytelnikowi sprawnie przebrnąć przez całość w krótkim czasie.
Książka jest godną polecenia lekturą dla miłośników dobrych kryminałów. U Läckberg znajdujemy to, co powinien reprezentować dobry kryminał: mroczną tajemnicę, zagadkę sprzed lat, stojącego na straży moralności detektywa oraz ponury klimat, który dodaje tylko uroku całości.
