Izabela Degórska, “Pamięć krwi”

Izabela Degórska, “Pamięć krwi”

Jak atrakcyjna dziennikarka poradzi sobie z faktem, że w podziemiach Szczecina mieszkają krwiopijcy?

Izabela Degórska, Pamięć krwi, [Zysk i S-ka], Poznań 2011

Izabela Degórska urodziła się w Szczecinie i mieszka tam do dziś. Pracowała jako nauczycielka w przedszkolu, księgowa w prywatnej firmie i dziennikarka w Polskim Radiu Szczecin, ale najdłużej – jako niezależna dziennikarka telewizyjna. Od 1998 roku przez dziesięć lat przygotowywała z mężem Jarkiem materiały telewizyjne dla ogólnopolskich stacji. Pisarsko zadebiutowała w roku 2002. W latach 2009 i 2010 pisałam dialogi dla telenoweli KLAN.

Milena jest dojrzałą kobietą, pracująca jako dziennikarka w znanym czasopiśmie. Szczęśliwym dla niej trafem wpada na trop dziwnych morderstw, które mają miejsca w podziemiach Szczecina. Okazuje się, że tunele pod miastem są bardzo rozległe, niektóre nawet stanowią pozostałości po Drugiej Wojnie Światowej. Kobieta zaczyna swoje dziennikarskie śledztwo. Tymczasem jednak jej były chłopak – Darek, zaczyna się dziwnie zachowywać. Milena zostaje poproszona o pomoc, ma rozgryźć dziwny nastój swojego ex. Kobieta od zawsze miała duży sentyment do chłopaka, a to dlatego, że ten kiedyś uratował jej życie. Spotkanie byłych kochanków kończy się w łóżku, jednak rankiem Milena poznaje bardzo nieprzyjemną prawdę. Okazuje się bowiem, że jej były jest wampirem i w nocy przemienił także ją. Milena jest zszokowana faktem nowej osobowości, w dodatku zostaje wplątana w tajemnicza intrygę, która jest ściśle związana z morderstwami w tunelach Szczecina. Jak by tego było mało, dziennikarka okazuje się nosić w sobie pewien sekret, którego korzenie sięgają jej dzieciństwa. Kim naprawdę jest Milena i jaką tajemnice w sobie skrywa?

Musze przyznać, że dawno nie czytałem tak wciągającej książki o wampirach. Akcja powieści zaczyna pędzić już od pierwszych stron wciągając czytelnika w mroczny, aczkolwiek bardzo ciekawy świat podziemi Szczecina oraz wampirów. Najbardziej jednak podoba mi się główna bohaterka. Ostatnimi czasy coraz bardziej przekonuje się do tego, że obsadzone w pierwszoplanowej roli kobiety są znacznie bardziej intrygujące niż mężczyźni. Milena ma silny charakter, jest kobietą która nie przejmuje się błahostkami i w tym tkwi chyba sekret jej przyciągającej osobowości. Kobieta nie boi się wyzwać, praktycznie bez łez przyjmuje do wiadomości fakt gwałtu, podobnie zresztą jak stanie się wampirem. Dziennikarka szybko przystosowuje się do nowego otoczenia, przez co może bez przeszkód wkroczyć w tajemniczy świat wampirzych „znajomych”. W dodatku Milena jest strasznie kobieca, seksowna i pociągająca a autorka wplata w swoje dzieło kilka erotycznych scenek, co daje nam w rezultacie dużo literackiej przyjemności.

Fabuła książki jest interesująca. Wampiry Izabeli Degórskiej są na swój sposób oryginalne, na pewno bardziej mroczne niż te znane ze Zmierzchu. Nie pasuje mi w nich jednak to, że mieszkają w podziemiach i żyją troszkę jak szczury. Ich szef także jest odrobinę stereotypowy – bardzo stary Niemiec Otto, który miesza język polski z ojczystym. Jego osoba jest na moje oko nieco tandetna, niemniej nie przeszkadza to absolutnie w ogólnym odbiorze książki. Prócz tego nie mam się do czego doczepić. Dobrze, że akcja powieści dzieje się w Polsce, nie dość że dostajemy do ręki dobrą fantastykę to jeszcze rozgrywającą się w rodzimym kraju. Zostaje mi jedynie czekać na drugi tom przygód wampirzycy Mileny. Strasznie jestem ciekaw jak dalej potoczą się jej losy. Serdecznie polecam!