Piotr Głuchowski, “Umarli tańczą”
Kryminał staje się coraz bardziej popularny. Od ukazania się rewelacyjnej trylogii Stiega Larssona co rusz jakiegoś autora ogłasza się mianem “drugiego Larssona”. Podobne sugestie pojawiały się ze strony wydawcy pojawiły się w przypadku debiutanckiej powieści Piotra Głuchowskiego, Umarli tańczą. Pojawia się więc pytanie, na ile są one prawdziwe?
Książka jest do nabycia tanio w księgarni internetowej!
Akcja książki Umarli tańczą opleciona jest wokół osoby Roberta Pruskiego. Bohater książki jest dziennikarzem “Głosu Torunia”, małej lokalnej gazety, która powoli wydaje się umierać. Wykupiona przez wielki koncern jest raptem trybikiem komercyjnej maszyny, a jednocześnie jakby reliktem przedinternetowej epoki. To czego gazeta potrzebuje, a już na pewno jej redaktor naczelny, Robert Pruski, to mocny temat, który pozwoli odbić się od dna i obrać nowy kierunek.
Akcja zaczyna się w tym właśnie momencie, gdy dostaje list od niejakiej Iwony Tomaszewskiej. Zbrodnia sprzed trzydziestu lat zaczyna wychodzić na jaw. Gdy nasz bohater zaczyna interesować się sprawą, okazuje się, że zbrodnia ma większe rozmiary niż początkowo się wydawało. Co więcej komuś kiedyś zależało, żeby nic nie wyszło na jaw. Temu komuś na tym samym zależy także dziś. Robert prowadząc swoje dziennikarskie śledztwo zaczyna narażać się wielu wpływowym osobom tak bardzo, że nawet jego życie może być zagrożone. Kontakt z Tomaszewską okaże się bardzo owocny, nie tylko na płaszczyźnie zawodowej. Robert wykopuje tajemnice z przeszłości, walczy z powracającym nałogiem alkoholowym i ciągle pali, a jednocześnie rodzi się w nim uczucie. Ten romans zdaje się być coraz poważniejszym w miarę postępu akcji.
Książka jest całkiem “ok”. Czyta się ją dobrze, choć dialogi momentami zdają się być jakieś oderwane od rzeczywistości. “Kto tak rozmawia” – przychodziło mi kilka razy do głowy. Autor nabiera rozpędu wraz z kolejnymi stronami i książka coraz bardziej wciąga. Inną kwestią, która mnie zastanawia, to pytanie czy w dzisiejszych czasach faktycznie taka sensacja sprzed lat rzeczywiście wzbudziłaby tak wielkie poruszenie. Autor stara się nie upiększać fabuły, wszystko jest proste, przyziemne. Robert kurzy jak smok, Teresa ma zdeformowane ciało, Tomaszewska ma przykre doświadczenia z mężczyznami, każdy niesie ze sobą jakiś problem. Dla jednych taki realizm to plus, jednak ja odbieram to jako szarzyznę. Akcja ciekawa, nawet wciąga, życiowa, ale gdzieś brakuje koloru. Są książki, po których lekturze długo żyje się tym, co się przeczytało. Umarli tańczą to nie jest taka książka. Czyta się owszem dobrze, ale gdy się przerwie bez problemu zapomina się o jej treści. Kończąc jej czytanie po prostu odkłada się na półkę i tyle. Nie będzie śnić się po nocach, nie wraca się do jej treści. Po prostu miło się czytało i tyle.
Jest jeszcze jeden denerwujący drobiazg. Konsekwentnie w książce nazwa marki papierosów Pall Mall jest małymi literami? Takie Malboro zasłużyły na dużą literę. Być może się czepiam, ale skopało mnie to po oczach potwornie. Podobnie jak Jacobs, też z małej litery.
Summa summarum po książkę niech sięgają fani kryminałów, powinna się spodobać. Dla szerszej publiczności poleciłbym najpierw inne pozycje w tym gatunku. Problemem może być jej reklama. Mając potężnych patronów medialnych jest moim zdaniem ciut przereklamowana. Nie zapominajmy jednak, że to debiut powieściowy Piotra Głuchowskiego. Jego kolejne książki mogą okazać się już więcej niż bardzo dobrą lekturą.
Autor: Piotr Głuchowski
Tytuł: Umarli tańczą
Wydawnictwo: Agora
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2012
Liczba stron: 510
Gatunek: kryminał
ISBN: 978-83-268-0750-3
