Suzanne Collins, "W pierścieniu ognia"
Suzanne Collins, W pierścieniu ognia, tłum. Małgorzata Hesko – Kołodzińska, Piotr Budkiewicz, (tyt. org. Catching fire), [Wydawnictwo Media Rodzina], Poznań
Kup książkę W pierścieniu ognia już teraz w Centrum Taniej Książki!
O Suzanne Collins pisałam już przy okazji poprzedniej recenzji, więc sylwetki autorki chyba nie trzeba Wam przypominać. Igrzyska śmierci skończyły się na powrocie Katniss i Peety do domu, do Dwunastego Dystryktu. Jako trybuci, którzy wygrali Głodowe Igrzyska otrzymali domy w Wiosce Zwycięzców, tuż obok Haymitcha. Na pozór ich życie powinno teraz zmienić się diametralnie – mają pieniądze, ich bliscy są bezpieczni, a oni sami szaleńczo zakochani. Jednak ta stabilizacja jest tylko pozorna. Prezydent Snow ubzdurał sobie (poniekąd słusznie zresztą), że Katniss podżega do buntu mieszkańców Panem. Stawia dziewczynie warunek – jeśli chce żyć i zachować przy życiu swoją rodzinę, musi przekonać wszystkich rodaków, w tym samego prezydenta, że jej postępowanie pod koniec igrzysk spowodowane było jedynie miłością do Peety.
W czasie Tournee Zwycięzców obydwoje starają się odpowiednio grać parę zakochanych, jednak nie do końca im to wychodzi. Szczególnie Katniss wydaje się być w tym wszystkim zagubiona. Niemal rok po zakończeniu ostatnich Igrzysk Śmierci nadchodzi czas na Ćwierćwiecze Poskromienia. Tym razem poszczególne Dystrykty znów reprezentować będzie po dwóch trybutów, tyle że będą to wylosowani przez komisję zwycięzcy poprzednich Igrzysk – jedna kobieta i jeden mężczyzna. Tak się składa, że w Dwunastym Dytrykcie tylko jedna kobieta wygrała Igrzyska – Katniss wraca na arenę. Wraz z nią walczyć będzie również jeden z najbliższych jej mężczyzn – Peeta lub Haymitch. Co tym razem przygotują organizatorzy i z czym przyjdzie się zmierzyć Katniss i pozostałym trybutom? Powiem Wam tylko, że kolejny raz Katniss walczyć będzie o życie swoje i Peety.
W pierścieniu ognia jest dla mnie zdecydowanie lepsze niż Igrzyska śmierci. Więcej się dzieje, akcja zdecydowanie przyspiesza. Nie sposób się oderwać. Styl autorki nie zmienia się, mam jednak wrażenie, że tym razem bardziej dopracowała wątki polityczne i społeczne – są zdecydowanie wyraźniejsze i bardziej obecne w książce. Polecam i biorę się za kolejną część 😉
