Suzanne Collins, "Igrzyska śmierci"
Suzanne Collins, Igrzyska śmierci, tłum. Małgorzata Hesko – Kołodzińska i Piotr Budkiewicz, (tyt. org. The Hunger Games), Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań
Kup Igrzyska śmierci już teraz w Centrum Taniej Książki!
Suzanne Collins to urodzona w 1963 roku amerykańska pisarka i scenarzystka telewizyjna. Swoja pisarską karierę rozpoczęła w 1991 roku, tworząc telewizyjne programy dla dzieci. Zanim stworzyła trylogię Igrzyska śmierci zasłynęła jako autorka pięciotomowej serii The Underland Chronicles.
Od 74 lat w państwie Panem organizowane są Igrzyska śmierci – brutalne i krwawe widowisko, które ma przypominać mieszkańcom, że z władzą się nie zadziera. Z każdego z dwunastu dystryktów, na które podzielony jest kraj, losowane są dwie osoby – chłopak i dziewczyna – w wieku 12-18 lat. Ta grupa młodych ludzi weźmie udział w walce na stworzonej przez organizatorów arenie. A zwycięzca może być tylko jeden.
Katniss Everdeen, mieszkająca w Dwunastym Dystrykcie szesnastolatka, stała się jedynym żywicielem rodziny po śmierci ojca. Wraz z przyjacielem, Gale’m poluje na dzikie zwierzęta poza obszarem dystryktu i w ten sposób zdobywa pożywienie dla siebie, matki i siostry, a także towar, który później wymienia. Siostra dziewczyny, dwunastoletnia Prim, jest delikatnym i wrażliwym dzieckiem, z kolei matka zamknęła się w sobie po śmierci męża i nie stanowi solidnego oparcia dla dziewcząt. Nie tylko utrzymanie rodziny, ale również wychowanie młodszej siostry spada więc na barki Katniss.
Co roku, w czasie dożynek, losowani są trybuci, którzy wezmą udział w Igrzyskach. Na kartce wyjętej ze szklanej kuli widnieje nazwisko Prim. Katniss nie jest w stanie pogodzić się z tym, że jej młodsza siostra ma zginąć i zgłasza się jako ochotnik, w zastępstwie. Drugim trybutem okazuje się być Peeta Mellark. Ta dwójka, ku rozpaczy rodzin i przyjaciół, udaje się by stoczyć walkę, z której najprawdopodobniej nie wyjdą cało. Po kilku dniach przygotowań trybuci trafiają na arenę, gdzie zaczynają się najgorsze dni w ich życiu. Będą musieli stawić czoła nie tylko przeciwnikom, ale też naturze – kontrolowanej przez organizatorów Igrzysk. Co jednak najważniejsze i najtrudniejsze, będą musieli pozbyć się własnych zahamowań i pokonać swoje słabości – od tego bowiem zależeć będzie ich życie.
O czym naprawdę jest ta książka? Spłycając – jest to kawałek dobrej i przyjemnej lektury dla każdego. Krew, bunt i akcja, czego chcieć więcej? Jednak jeśli zajrzeć trochę głębiej zobaczymy coś, co choć przerażające i nieprawdopodobne może okazać się prawdziwe. Dyktator, który rządzi żelazną ręką. Bieda, ubóstwo i śmierć. Panem jest państwem, w którym miejsce na radość znajduje się jedynie w stolicy – w stolicy, która żywi się owocem pracy mieszkańców dwunastu dystryktów. Nie ma demokracji, nie ma opozycji. W obrębie murów Kapitolu toczy się wystawne życie, podczas gdy na pozostałych terenach powszechny jest głód, ludzie żyją krótko i umierają szybko. Coroczne Igrzyska mają za zadanie przypominać, kto rządzi, kto ma prawdziwą władzę. Nie ma miejsca na sprzeciw – za to grozi śmierć.
Kolejny raz sięgam po książkę pod wpływem filmu, który obejrzałam. I tym razem okazuje się, że książka jest o niebo lepsza od ekranizacji. Czyta się świetnie i co ciekawe poznając wydarzenia z perspektywy Katniss (jak w książce) można dostrzec wiele więcej, niż tylko oglądając film. Przeżycia są bardziej intensywne, głębsze, emocje zdecydowanie większe. Nie mówię, że film jest słaby – mnie się podobał. Mimo wszystko jednak trzeba oddać sprawiedliwość połączeniu słowa pisanego i wyobraźni – dla mnie książka jest o wiele bogatsza, ciekawsza i bardziej wciągająca. Polecam i jedno i drugie.
