Tomasz Kołodziejczak, “Głowobójcy”

Tomasz Kołodziejczak, "Głowobójcy"

Tomasz Kołodziejczak, Głowobójcy, [Fabryka Słów] Lublin 2011

Po dwóch powieściach w cyklu o Dominium Solarnym (Schwytany w światła i Kolory sztandarów) Fabryka Słów zaserwowała nam antologię różnych tekstów Kołodziejczaka, również związanych z tymże universum. Niektóre opowiadania były już publikowane, a poza samymi opowiadaniami mamy jeszcze coś ekstra – grę paragrafową. Znajdziemy więc w środku po kolei:

– Głowobójcy (s. 5), ze zbioru “Wrócę do ciebie kacie”;
– Nocny koncert (s. 53), ze zbioru “Wrócę do ciebie kacie”;
– Dotyk pamięci (s. 63), opowiadanie z antologii “13 kotów”;
– Rzeźbiarze Pierścieni (s. 105), gra paragrafowa;
– Nocni żeńcy (s. 199), opowiadanie z legendarnego miesięcznika “Magia i Miecz” – nigdy nie publikowane książkowo;
– Lotniarz (s. 223), ze zbioru “Wrócę do ciebie kacie”;
– Wrócę do ciebie, kacie (s. 273), ze zbioru “Wrócę do ciebie kacie”.

Wszystkie powyższe łączy oczywiście wspólny świat (wszechświat), w którym dzieje się akcja. Z drugiej strony opowiadania są bardzo różnorodne pod względem miejsca, postaci, tematyki. Mamy zarówno opowiadania akcji (choćby tytułowi Głowobójcy), coś bardziej romansowego (Dotyk pamięci) czy grę paragrafową, element bardzo rzadko spotykany w tego typu publikacjach. Chyba przez wszystkie opowiadania przewija się wątek kondycji człowieka w świecie, gdzie prawie wszystko można osiągnąć za pomocą technologii – sztuczne wszczepy i operacje poprawiające organizm ludzki, technologia pozwalająca podbijać planety, syntetyzować żywność itp. Do tego dochodzi rozmaitość sekt, które swoimi poglądami nie zawsze zdają się służyć człowiekowi. Kim więc jest człowiek tej odległej przyszłości? Czy jest jeszcze tym samym stworzeniem, co my? Proszę się jednak nie obawiać, Głowobójcy to nie zbiór traktatów filozoficznych.

Na pierwszy plan wybija się bowiem rozrywka. Antologia Kołodziejczaka to kawał świetnej lektury zarówno dla miłośników SF, jak i szerszej publiczności, która by chciała poznać tego typu klimaty. Dodatkową zaletą jest gra Rzeźbiarze Pierścieni. Ta gra-opowiadania pozwala samemu wpływać na akcję, los postaci, o których czytamy. Dzięki temu możemy kilkakrotnie zaczynać ten sam tekst, a kończyć go zupełnie inaczej. Tutaj bowiem finał nie jest z góry ustalony i zależy zarówno od samego czytelnika, jak i po prostu przypadku. Podziwiam Kołodziejczaka za to, że potrafi połączyć kapitalną fabułę, którą czyta się przyjemnie i bez znudzenia, z poważnymi tematami. Aż się prosi, żeby zacząć go promować za granicą, a może i nakręcić film na podstawie jego książek. Gdyby go dobrze zrobić, może przebiłby nawet klasyka – Star Wars.