- Eleonora Ratkiewicz, “Tae ekkejr!”
Eleonora Ratkiewicz, Tae ekkejr!, tłum. Ewa Białołęcka (tyt. oryg. Таэ эккейр!), [Fabryka Słów], Lublin 2011
Eleonora Ratkiewicz – kobieta wszechstronna. Rocznik 1961, nad życiowe dokonania przedkłada ludzi spotykanych na swojej drodze. Trenowała karate, uczyła się języków obcych, czytała literaturę chińską i japońską, grała w kabarecie, pracowała jako nauczyciel. Przygodę pisarską rozpoczęła od fantastyki naukowej, by spełnienie odnaleźć w książkach “o ludziach”. W 2010 roku ukazała się w Polsce jej powieść Paradoksy młodszego patriarchy. W tym roku nakładem Fabryki Słów ukazała się książka Tae ekkejr!.
Książę Lermett, następca tronu królestwa Najliss wyrusza z poselstwem na drugą stronę Śmiechowej Przehyby. Miejsce to jest wyjątkowo niebezpieczne ze względu na częstotliwość występowania lawin i osunięć. Właśnie na czas lawiny Lermett chroni się w jaskini. Gdy po wszystkim wychodzi na zewnątrz nabrać śniegu i móc się umyć natrafia na… kosmyk włosów. Desperacko odgarniając śnieg zaklina rzeczywistość, by odkopany człowiek był żywy. Ku bezbrzeżnemu szczęściu, ale też ogromnemu zdziwieniu Lermetta okazuje się, że zasypany żyje, ale nie jest człowiekiem a elfem. Tak naprawdę dopiero teraz historia się zaczyna.
Enneari, bo tak ma na imię elf, jest ciężko ranny, ma połamane żebra, głęboką ranę na policzku, ponadto, jak można się domyślić, jest skrajnie przemarznięty. Jednak legendarna żywotność elfów nie wzięła się znikąd i Enneari poradził sobie z obrażeniami w try miga. Dalszą podroż kontynuują więc we dwóch – elf i człowiek. Już na samym początku dochodzi do nieporozumienia. Zwyczaje ludzi i elfow różnią się – Enneari przedstawił się księciu imieniem dla przyjaciół – Arien, jednak Lermett nie chcąc spoufalać się z obcym z uporem maniaka nazywa elfa Enneari. A to tylko jeden ze zgrzytów między podróżnikami.
Arien uważa, że powinien teraz, w ramach wdzięczności za uratowanie życia, chronić Lermetta. Wkrótce okaże się, że kolejny raz to właśnie on będzie potrzebował pomocy człowieka. Los lubi płatać figle. W czasie wędrówki okazuje się, że obydwaj mają do załatwienia tą samą, wyjątkowo skomplikowaną sprawę. W razie niepowodzenia rokowań może dojść do poważnego konfliktu. Jak młodzieńcy poradzą sobie z tym problemem? Czy znajdą nić porozumienia? A może zanim dojdą do celu zdążą się pozażynać?
Tae ekkejr! to książka o ludziach. No dobrze, o ludziach i elfach, i może jeszcze trochę o krasnoludach i magach no i o… zresztą przeczytajcie sami. Jest to w każdym razie pięklna historia dwóch osób, które mimo dzielących je różnic zostają przyjaciółmi. I choć na drodze stają im same przeciwności, radzą sobie z nimi, bo są razem.
Powieść świetna, historia bardzo ciekawa i nietuzinkowa. A do tego zakończenie – echhh… czytałam zauroczona kilka ostatnich stron, a ostatnie akapity ze łzami w oczach. Książkę polecam, jest rewelacyjna, wciągająca, wzruszająca… brakuje słów. Mnie spodobała się bardzo. NAPRAWDĘ ciężko mi to opisać w recenzji 😉
Tam, gdzie nie ma złych zamiarów, tam nie powinno być miejsca na pamiętliwość. Jak dobrze w takim stopniu komuś ufać! Od ilu kłótni i nieporozumień wybawia taka pewność!
Przepiękna książka! Te początkowe zgrzyty sprawiły, że do jakiejś setnej strony potwornie się męczyłam, ale później poszło błyskawicznie. Też płakałam na końcu i nie mogę się doczekać części drugiej.