Paulo Coelho, “Alchemik”

Paulo Coelho, Alchemik, [Drzewo Babel] Warszawa 2003

Gdy świat zachwycał się książką „Alchemik” Paulo Coelho, myślałam, że to kolejna zwykła pozycja, która urzekła odsetek moli książkowych, jednak gdy poleciła mi ją znajoma, zrozumiałem że muszę ją przeczytać. Poszłam więc do biblioteki, wypożyczyłam ją (muszę przyznać że nie było to takie łatwe) i pogrążyłam się w lekturze. Tak zaczęła się moja przygoda z tą wspaniałą książką. Na sam początek zachęcę was dwoma słowami: naprawdę warto.
“Alchemik” opowiada o młodym pasterzu, imieniem Santiago. Chłopiec całe życie marzył o przemierzaniu świata z książką pod ręką, dlatego szukanie pastwisk dla swoich owiec, uznał za najlepsze zajęcie. Kochał książki. Były jego nieodłącznym towarzyszem podróży. W czasie swej wędrówki spotkał starca, który przedstawił się jako Król Sale. Opowiedział on młodzieńcowi o skarbie, który czeka na niego pod egipskimi piramidami, o Własnej Legendzie, którą każdy powinien tworzyć. Chłopiec bez wahania poszedł za radą starca, sprzedał owce i wyruszył do Egiptu. Z biegiem podróży nabywał nowych doświadczeń życiowych, spotykał różnych ludzi i coraz bardziej odkrywał swoje przeznaczenie. Chłopiec zrozumiał że zdobycie określonego celu nie jest tak ważne, jak dążenie do niego, że droga przebyta podczas szukania jest najważniejszym skarbem.

Książka jest napisana dość prostym językiem, dlatego szybko i łatwo się ją czyta, radziłabym jednak każdemu czytelnikowi, by nie zapędzał się z lekturą i robił sobie przerwy na przemyślenie treści, gdyż najeżona jest ona ogromną ilością metaforycznych odczuć chłopca. Książka ta nauczyła mnie, że należy uparcie zmierzać do celu, zwracać uwagę na znaki świata napotykane w trakcie drogi, którą jest życie. Co najważniejsze, nauczyła mnie ona również wyłapywać piękno chwili i cieszyć się życiem, które przecież nie zawsze idzie po naszej myśli.

Bardzo polecam tę książkę, często do niej powracam.

Autorką recenzji jest Weronika Wasiek.