Tolerancja

Zastanawiam się ostatnio nad pojęciem tolerancji. Jest ona wywyższona jako jedna z głównych wartości postępu, kultury, etc. Tymczasem piewcy tolerancji mają bardzo dziwny pogląd. Tolerancyjny jest bowiem ten, kto zgadza się z poglądami piewców tolerancji. Chodzi tu o poparcie dla gejów, aborcji, eutanazji, rozpusty, czyli ogólnie mówiąc zła. Ci zaś, którzy mają inne wartości, m. in. katolicy, są ex definitione nietolerancyjny. To, że nie akceptuje się grzechu, potępia się zło, ale nie osobę, która ma wartość sama w sobie jest więc objawem tolerancji? Czyż nie bardziej tolerancyjny, tzn. otwarty na drugiego człowieka, jest tak naprawdę ten, kto mając własne zdanie, nawet nie zgadzając się ze zdaniem drugiego, mimo to dostrzega w nim wartość? Czy to, że gejowi powiem, że jego skłonność jest zła, to znaczy od razu, że uważam go za godnego pogardy? Właśnie nie! Człowiek, nawet najgorszy, nie zasługuje na pogardę. Być może na współczucie, litość, pomoc, ale nie pogardę. Tymczasem będąc katolikiem czuję pogardę ze strony tych tolerancyjnych, którzy w imię swoiście pojętej tolerancji mogą wchodzić do kościołów, profanować je etc. Żaden katolik nie wchodzi do barów gejowskich i ich nie demoluje, choć nie zgadza się na ich istnienie. Czyż więc w tak pluralistycznym społeczeństwie nie ma tolerancji wobec jednego – katolicyzmu?